2 maja 1809 roku przypada rocznica jednej z kluczowych bitew wojny polsko-austriackiej, która miała miejsce w nocy z 2 na 3 maja. Starcie pod Ostrówkiem, znane również jako Bitwa pod Górą Kalwarią, okazało się przełomowe dla losów walk, umożliwiając polskim wojskom odzyskanie inicjatywy strategicznej na froncie.
Po opanowaniu Warszawy przez wojska austriackie, dowódca armii książę Ferdynand d’Este podjął decyzję o przeprawie na prawy brzeg Wisły, w rejonie Góry Kalwarii. Aby zabezpieczyć przeprawę, Austriacy zaczęli budowę przyczółka o narysie bastionowym w Ostrówku, obsadzonego przez 1628 żołnierzy pułku Bailetta oraz cztery działa. Po zabezpieczeniu przeprawy rozpoczęli także budowę mostu łyżwowego, korzystając z drewna wyciętego w lasach wilanowskich.
Działania rozpoznawcze i przygotowania polskie
Na rozpoznanie sił przeciwnika wysłał grupę generała Michała Sokolnickiego książę Józef Poniatowski, stacjonujący w rejonie Modlina i Serocka. Jego podjazd ustalił liczbę wroga pod Ostrówkiem. Z własnej inicjatywy Sokolnicki zdecydował się na przeprowadzenie ataku na niemieckie oddziały austriackie, które zabezpieczały przeprawę.
Przebieg bitwy
W nocy z 2 na 3 maja, siły polskie przeprowadziły zaskakujące natarcie. Oddziały Sokolnickiego podzieliły się na cztery kolumny szturmowe i dwie odwodowe. Pierwsza zaatakowała od północy od wsi Glinki kolumna woltyżerów płk. Bogusławskiego, druga od południa od wsi Kosumce – kolumna woltyżerów płk. Mojaczewskiego. Po odparciu pierwszego ataku, do walki włączyły się kompanie grenadierów ppłk. Blumera, które przeprowadziły kolejny atak. Zacięte starcie zakończyło się zdobyciem przyczółka około godziny 3 nad ranem i zniszczeniem mostu, co uniemożliwiło Austriakom kontynuację przeprawy.
Znaczenie zwycięstwa
Zwycięstwo pod Ostrówkiem miało decydujące znaczenie operacyjne. Zablokowanie przeprawy austriackiej armii przez Wisłę uniemożliwiło jej dalszy marsz na zachód. Dzięki temu wojska polskie odzyskały inicjatywę strategiczną, mogły bez przeszkód zająć Sandomierz i Zamość, a następnie wkroczyć głęboko na teren Galicji, będącej pod kontrolą Austriaków.
Skutki bitwy
Polskie siły straciły podczas starcia 170 żołnierzy (zabitych i rannych), natomiast po stronie przeciwnika odnotowano łącznie 1500 strat, w tym 500 zabitych i rannych oraz aż 1000 jeńców. W ręce Sokolnickiego trafiły również dwa chorągwie, 1000 nowoczesnych angielskich karabinów oraz trzy działa.
Bitwa pod Ostrówkiem była jednym z najważniejszych starć wojny 1809 roku. Zwycięstwo Polaków nie tylko zahamowało ofensywę austriacką, ale także umożliwiło dalsze operacje i odzyskanie strategicznej inicjatywy. Rocznica tego wydarzenia przypomina o odwadze i determinacji polskich żołnierzy, którzy w trudnych warunkach potrafili odnieść zwycięstwo decydujące dla losów wojny.
Foto: Wikipedia, Fundacja na Rzecz Ochrony Krajobrazu Kulturowego
Czytaj także:
2 maja – Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej
